Ekspozycji poświęconej ponad 30-letniej historii jarocińskich festiwali i historii polskiego rocka.

Exhibition devoted to the 30 year long history of Jarocin festivals and the Polish rock history.

W tej części wystawy zwiedzający napotykają scenograficzną rekonstrukcję klubu studenckiego z lat 70. Specyficzne wyposażenie w postaci masywnej lady, linoleum na podłodze, topornych stolików i krzeseł zostają zrównoważone poprzez kawiarniany gwar i muzykę wypełniającą pomieszczenie. Stoliki zostały wyposażone w ekrany dotykowe przy pomocy, których można zapoznać się z tematyką lat 70 w rock and rollu, a także spróbować swych sił w jednym z quizów. Kontrastu pomiędzy szarą PRL-owską rzeczywistością, a muzyką młodzieżową dopełniają ożywione witryny, umieszczone wzdłuż ścian, prezentujące sceny z kronik filmowych.

Tematyka gwałtownego rozwoju rocka w Polsce na początku lat 80-tych jest pierwszym punktem, z którym zaznajamia się zwiedzający na poddaszu. Jego oczom ukazuje się ogromna instalacja rzeźbiarska złożona z monitorów, wyświetlających klipy wideo, prezentujące sylwetki artystów, zespołów i najważniejsze wydarzenia tego okresu. Materiał wideo zmontowany jest w sposób przypominający wideo mapping, tj. jednocześnie prezentujący na kilku monitorach treści stanowiące jedną całość. Mnogość monitorów pozwala, odpowiednio kontrolując materiał wyświetlany na nich, na sterowanie klimatem pomieszczenia. Blask bijący z ekranów pozwala uzupełnić efekt osiągany przez oświetlenie ekspozycyjne. Kilka z monitorów, zawieszonych na wysokości oczu, posiada funkcjonalność dotykową i pozwala na dostęp do treści interaktywnych. Pośród monitorów znajdują się słuchawki służące indywidualnemu zapoznaniu się z materiałami audio.

Tutaj rozpoczyna się symboliczna podróż do Mekki Polskiego Rocka. W zrekonstruowanym wnętrzu wagonu osobowego klasy 2 można zapoznać się z początkami jarocińskiego festiwalu. Przy skajowych kolejowych siedziskach zamontowane są panele dotykowe z prezentacjami interaktywnymi. Za oknem wyświetlany jest film imitujący wrażenie podróży.

Zwiedzający dociera do instalacji “ściana dźwięku” zmontowanej z głośników, wzmacniaczy, sprzętów scenicznych – różnej wielkości, z różnych epok. Pomieszczenie stopniowo się wyciemnia, światło dochodzi jedynie zza kotary, słychać stłumione dźwięki. Przez kotarę zwiedzający wchodzi na scenę na podwyższeniu, poniżej pogujący tłum, z głośników wydobywa się mocna muzyka. Jest to scena – punkt kulminacyjny wystawy – na której odtworzono klimat festiwali jarocińskich okresu jego największej popularności.